Dag lieverdjes in NL!!!

Na een lange slopende reis zijn we aangekomen in Indonesie. De eerste nacht op Doha airport was vrij beroerd maar de nacht erna op het vliegveld van Kuala Lumpur zo mogelijk nog erger. Maar we hebben het gehaald!

Aangekomen in Medan op Sumatra op zondag hebben we direct een bus gepakt naar Bukit Lawang waarvandaan we de jungle in konden op zoek naar Orang Oetans. Onze eerste aanraking met het verkeer op Sumatra was direct interessant. De lokale bus waarin wij direct na aankomst op het busstation werden gepropt bracht ons in een recordtijd van 2 uur en 3 kwartier naar Bukit Lawang (in de lonely planet werd aangegeven dat de reis met een lokale bus ongeveer vier uur in beslag zou nemen). Gevolgen van deze recordtijd: 1 aanrijding, 4 noodstop, 1 bijna aanrijding een vechtpartij met een boze medeweggebruiker en 48 bijna doodervaringen.... maar ondanks dit vonden wij die busreis alletwee geweldig. Vanaf de straat werd er door de lokale bevolking voortdurend naar ons gezwaaid en ook de andere pasagiers waren zeer geinteresseerd in die twee blanca's.

Aangekomen in Bukit Lawang werden we direct, nog in de bus, opgepikt door een gids. We hadden daar eigenlijk geen zin in maar hij gaf ons de aanbeveling naar de rain forest homestay te gaan en daar wilden we toch al naartoe. Dus we hebben ons erheen laten brengen op een brommertje met zijspan inclusief chaffeur, gids, Ben, Marieke, Backpack 1, Backpack 2, handbagage 1 en handbagage 2. Een dolle boel dus op dat brommertje. Aan gekomen hebben we voor 5 euro een kamer kunnen krijgen met uitzicht op de rivier, apen op het dak en jawel een heuse gedeelde mandi! Poepen zonder wc papier blijft spannend maar we worden er al beter in! Ben is vandaag voor het eerst zonder stront in zijn haren teruggekomen uit dat natte hok en gaat dus met grote sprongen vooruit.

Zondag zijn we met onze gids (hij heet Jansen haha) een nederlands en een spaans stel de jungle in getrokken. Echt een bizar mooie ervaring om nooit meer te vergeten.

Al vrij snel bleek dat een wandeling door de jungle niet te vergelijken is met een wandeling door de vlindertuin van Blijdorp. Hoewel de vochtigheid en temperatuur vergelijkbaar zijn leggen de sumatranen zeer beroerde paden aan in de jungle. Een hike van ongeveer 8 uur zorgt er dus voor dat op dit moment, twee dagen later, marieke nog steeds moeite heeft met het beklimmen van trappen. Ook blijkt dat geopereerd worden een redelijke impact heeft op je lichaam zonder dat je dat echt merkt. Ergens halverwege de dag was Ben al helemaal kapot. Er is een foto (die we vanwege de erg trage verbinding hier niet kunnen oploaden) beschikbaar die toont hoe halfdood zijn eruit ziet. Het was dus zwaar, echt heel erg zwaar maar het was het totaal waard.

Na een klein stukje lopen in het Gunung Leuser national park kwamen we namelijk onze eerst Orang Oetans al tegen, een vrouwtje met een baby... Echt zoooooo fantastisch. Ze zijn echt schitterend, en groot! Onze volgende ontmoeting was met een volledig wild mannetje. Hier werd het pas echt spannend. Het grote oranje monster probeerde namelijk een volledige boom op ons hoofd te gooien. Gedurende de hike was het verschil tussen volledig wilde en gerehabiliteerde Orang Oetans al snel duidelijk. De wilde zaten veel hoger in de bomen en de gerehabiliteerde kwamen zo dichtbij dat een van onze reisgenoten zelfs bij de arm werd gepakt door Orang Oetan 'Jackie'. Nadeel was dat ze een kwartier lang zijn arm vast bleef houden en de arme Spanjaard niets anders kon doen dan achter haar aan hobbelen. Onze ontmoeting met Orang Oetan Mina was ook noemenswaardig. Mina is een berucht en zeer agressief vrouwtje wat plotseling op ons pad zat. Jansen raakte zichtbaar in paniek van haar plotselinge aanwezigheid: 'turn around and move back!!! faster.... faster!!!! Dont run!!!! dont panic!!! FASTER FASTER!! Het blijkt als toerist in de jungle erg moeilijk te zijn om bij het zien van een agressieve aap en een gids die erg wisselende signalen afgeeft niet in paniek te raken of niet te gaan rennen. De paniek van Janssen was echter wel begrijpelijk hij was al 2 keer flink door deze orang oetan 'mina' verwond). Maar uiteindelijk wist hij haar van het pad te lokken en konden we zonder kleerscheuren langs haar komen. Na een bizarre nacht met storm in een tentje van bamboo en plastic zijn we de volgende dag per tube terug gegaan naar Bukit Lawang.

Nu gaan we om 13.00 per 4x4 naar Tankahan, nog dieper de jungle in, om daar hopeijk olifanten te mogen wassen en mee te mogen op olifanten patrouille.

We hopen dat met jullie alles goed gaat en blijf reacties sturen! ook al reageren we niet we vinden het super leuk maar met de internet verbindingen hier is alles beantwoorden lastig ook onze telefoons werken nauwelijks en we hebben nog geen lokaal nummer kunnen regelen.

Liefs Ben en Marieke