Na een kleine tegenslag in onze reisvoorbereiding, met een kort verblijf op een operatiekamer en in het ziekenhuis vanwege een dwarse blindedarm lig ik op de bank tv te kijken. Een reclame trekt schreeuwerig mijn aandacht met de zin: 'het mooiste van reizen is....' vol spanning wacht ik af, want.... uiteraard ben ik met onze trip van vier maanden voor de boeg zeer benieuwd naar wat volgens reclamemakend Nederland het mooiste van reizen is.

Ik verwacht een minutenlange opsomming waarin het ontdekken van andere culturen, het ontmoeten van nieuwe mensen en het heerlijke vrije gevoel de belangrijkste punten zullen zijn. Van dit droombeeld blijkt, volgens hen, echter helemaal niets te kloppen. Want, het mooiste van reizen blijkt te zijn.... het thuiskomen.

Nou daar zijn we lekker mee dan. Vier maanden lang met een tas van twintig kilo door de tropische hitte stappen, tientallen keren aan de schijt gaan, opgevreten worden door bloedzuigers en malariamuggen, toiletten (gaten) zonder wc papier trotseren voor alleen dat ene moment... het thuiskomen. Als Marieke de kamer binnenloopt vraag ik haar waarom we ook alweer vier maanden weg gaan. Als het mooiste aan reizen het thuiskomen is, was een weekendje schubberkuttenveen wellicht ook voldoende geweest? Lekker dichtbij, al die inentingen niet nodig, hagelslag en drop in de supermarkt....

Maar dan bedenk ik dat ik nog nooit een reclame geloofd heb en dat nu een slecht moment is om daar mee te gaan beginnen. Marieke en ik gaan daarom uiteraard niet naar schubberkuttenveen maar vliegen daarom aanstaande vrijdag om 16.00 vanaf brussel naar Medan en dan zullen we zelf wel eens gaan ervaren wat het mooiste aan reizen is. En iets zegt me dat wij het mooiste aan reizen zeker niet het thuiskomen gaan vinden.....